Ljudi oboleli od psorijaze su svuda oko nas. Procenjuje se da danas u svetu od ovog sistemskog oboljenja boluje između 80 i 125 miliona stanovnika. U Evropi se taj broj kreće oko 2%. Dok u Srbiji svaki pedeseti stanovnik ima ovu hroničnu upalu kože. Prevedeno u cifre, broj obolelih u našoj zemlji iznosi oko 150000, čitav jedan veći grad. Psorijaza u Evropi najviše pogađa Skandinavske zemlje, dok je među Inuitima i američkim Indijancima gotovo nepoznata.
Predrasude, diskriminacija i suprotstavljena istina
Pacijenti koji pate od psorijaze su najčešće izloženi diskriminaciji. Uzrok tome jesu vidljive promene na koži. Najčešće su zahvaćeni laktovi, kolena, ali neretko i kosmati deo glave. S obzirom da živimo u eri estetike i konstantnog stremljenja ka nedostižnim idealima lepote svaka vidljiva promena na koži biva ‚‚kažnjavana‚‚ predrasudama. To je ujedno i jedan od glavnih razloga zbog kog oboleli od psorijaze neretko postaju zatvoreni, povlače se u sebe i izbegavaju društvena okupljanja. Statistika govori da značajan broj pacijenata sa psorijazom razvije i neki vid depresije. Ima i onih kod kojih taj društveni pritisak rezultira idejom da sebi oduzmu život. U osnovi svega je veliko neznanje i neinformisanost sugrađana o ovoj bolesti. Naime, psorijaza nije zarazno oboljenje. Ne može preneti rukovanjem, ljubljenjem, korišćenjem gradskog prevoza, deljenjem klupe u parku, plivanjem u istom bazenu, niti bilo kojim drugim kontaktom. Reč je o oboljenju čiji se ‚‚okidači‚‚ nalaze u genetskoj predispoziciji.
Činjenice o psorijazi
Psorijaza se može javiti u bilo kojoj životnoj dobi. Statistiki posmatrano, najčešće se ispoljava od 20-e do 60-e godine, podjednako pogađajući oba pola. Tok bolesti je nepredvidiv i može se kretati od crvenila, peckanja, svraba, preko psorijatičnih skrama, pa sve do psorijatičnog artritisa koji pored toga što prekriva ogromnu površinu kože, zahvata i zglobove.
Psorijaza – terapija i lečenje
S obzirom na nepredvidivost samog toka psorijaze koriste se najrazličitije metode lečenja. Lečenje zavisi od više faktora, kao što su: uzrast pacijenta, zahvaćenost površine kože, ali i drugih oboljenja koja neretko prate ovu sistemsku bolest. Među njima spadaju: dijabetes tipa 2, depresija, anksioznost, povišen krvni pritisak, ishemjske bolesti srca, povišen rizik infarkta miokarda. Ali najtragičnija je činjenica da zbog pritiska kojim su svakodnevno izloženi, neki od pacijenata bivaju skloni suicidu. Taj procenat se kreće do 10%.
Kod manjih površina zahvaćenih upalom sprovodi se terapija lokalnim preparatima. Dok veće površine zahtevaju sistemske lekove. Na raspolaganju su još i biološke, kao i fototerapije.
Uprkos svim naporima i konstantnom radu farmaceuta psorijaza se još uvek samo drži pod kontrolom i ostaje doživotno hronično oboljenje koje se ne prenosi. Zbog nepredvidivosti recidiva kao još jedan od saveta, koji bi možda mogao da uvrsti u deo terapije, preporučuje se ovladavanje tehnika kontrolisanja stresa i izbegavanje takvih situacija. Stres se po mnogim autorima smatra značajnim ‚‚provokatorom‚‚ jer dovodi do pada imuniteta. Zdrava i uravnotežena ishrana su svakako savet koji ne treba naglašaati. Izbegavanje konzumiranja nikotina i alkohola se preporučuje.
Volja kao lek
U vremenu gde se nova tehnološka otkrića nižu iz dana u dan, stvaraju se novi lekovi… ne treba gubiti nadu. Pacijent mora naći motive kako u sebi, tako i oko sebe, jačati volju i zauzeti borbeni stav prema bolesti. Redovna primena prepisane terapije, praćenje stanja i redovne kontrole svakako su put ka držanju psorijaze pod kontrolom. Još jedan bitan faktor jeste uspostavljanje odnosa poverenja između pacijenta i doktora.